Lukka i grenda mi
er gamal og rustna
der ho heng i entreen
i Holmstadengen
i form av ein
hestesko.
Ikkje mykje er att
av lukka di fann
i grenda no.
Som askeladdar kjende di dykk,
frie frå husmannslekkjer,
der di eigde gråsteinsjorda di sleit i
sjølve.
sjølve.
Kristus gav meining åt slitet,
di var sjølve prestane
i ein ny åsreligion.
Er det då noko rart
att de kalla songboka
som ljoma rundt åsen for
Pris Herren?
No syng ingen lenger frå
songboka dykkar
i grenda dykkar,
heller ikkje eg,
då eg ikkje orkar å opne ho.
Moderniteten var det
som tok knekken på lukka,
den etsa ho vekk.
Vonom hesteskoen i entreen
i Holmstadengen
